هنوز خطر رفع نشده

با اینکه اقای روحانی رای آورده و تا حد زیادی از اذیت و آزار لباس شخصی ها و دیوارکشی خیابون ها و تفکرات تند، نجات پیدا کردیم، اما این آدم های تندرو هنوز قدرت زیادی دارند و هنوز می تونند به رای 15 میلیونیشون اعتنا کنند.

من نمی دونم چرا حامیان رهبری انقدر تندرو و خشن ان؟ با پسرداییم که پیشونیش پینه بسته و حامی رهبریه، صحبت می کردم ، میگه: "هر کی مخالف رهبری باشه، جرش میدم!" با همکلاسی دوران راهنماییم که بسیجی و حامی رهبریه در مورد انتخابات چت می کردم، میگفت: "دیگه اون جیگر دارای 78 و 88 نیستند، اگر آقا فرمان میداد، امسال همه ی مخالفین آقا رو درو می کردیم و حاضرم برای رهبر جون بدم!!!"

نمی دونم برداشت اینها از رهبری و ولایت ، چرا انقدر خشونت آمیز و درست مثل داعشه؟ فکر می کنن مردم ایران، سپاه دشمن ان و اینها سپاه حق و باید همه ی مارو بکشن!! و نمی دونم چرا صد هزار بار هم که مردم به اینها "نه" میگن، باز از رو نمیرن و باز به رفتار قبلشون ادامه میدن و یک بازنگری در رفتار و گفتارشون نمی کنند؟

به هر حال علم الهدی هنوز هست، ائمه جمعه، سپاه و بسیج، صدا و سیما ، همه هستند و این ها قدرت زیادی دارند و چون حکومت ملک طلقشون هست، دوباره همه ی آدمایی که مردم حذف می کنن، در نهادهای انتصابی ساکن میشن.

این رای 15 میلیونی رئیسی هم، حتی اگر نصفش برای معیشت و فقر باشه، باز بسیار عجیب و وحشتناکه! فکر کن ابوبکر بغدادی (خلیفه ی داعش) توی عراق کاندیدا بشه و به مردمش وعده ی سه برابر کردن یارانه ها رو بده و میلیون ها رای بیاره!! حتی اگر برای معیشت هم رای بیاره، رای به یک تروریست مثل ابوبکر بغدادی ، فاجعه ست!! و ما توی ایران 15 میلیون جمعیتی داریم که با علم به اینکه رئیسی داماد علم الهدی ست، رئیسی معاون قوه ی قضائیه ای بوده که سالها مسئول اعدام و دستگیری و زندان شهروندان این کشور بوده، باز به ایشون رای دادند!!!

باید به اون هموطنانم (24 میلیونی) که خواستار تغییر وضع موجود هستند و گله و شکایت دارند که چرا زودتر در کشور ما آزادی نمیاد و مثل ترکیه نمیشیم بگم که: ما هنوز خیلیییییییی با آزادی و دموکراسی فاصله داریم. به اونایی که فکر می کنن خاتمی یا روحانی، محافظه کاری می کنند و اونها هم کاری از پیش نمی برن، بگم که اول ما باید مردم خودمون رو آگاه کنیم، نصف مردم ایران هنوز نمی خوان که کشورشون آزاد باشه و پیشرفت کنه.

و نکته ی آخر اینکه: دو سال دیگه انتخابات مجلس شورای اسلامیه. ما سال 94 در تهران به همه ی 30 نفر لیست امید رای دادیم و حداد عادل و گنده هاشون رو حذف کردیم. اما در نهایت، حداکثر 120 کرسی مجلس از 290 تا به اصلاح طلبان رسیده و این اصلاح طلب های مجلس همجنان در اقلیت هستند. سال 98 باید شهرستانی ها هم همت کنند تا 200 کرسی به اصلاحات برسه. اصلا هم مهم نیست که اصلاح طلب های داخل لیست، شناخته شده ان یا نیستند، مهم اینه که باز هم به تندروهای پایداری چی ، "نه" بگیم! باید انقدر به خشونت نه گفته بشه و انقدر اینها رو بیرون بریزیم تا بالاخره از رو برن. آروم آروم کشور رو به سمت دموکراسی و آزادی پیش می بریم.