نقش سیاسی خانومها پیش از انقلاب

حجت الاسلام هادی غفاری (از روحانیون مبارز انقلاب) در برنامه ی خشت خام میگه: "مدتی چادر سرم میکردم و برای اینکه ساواک متوجه نشه، ده دوازده تا خانم که از دست پرورده های خودم بودند، همیشه دور من راه میرفتند و همراهم بودند."

همچنین میگه: "ما در فلسطین با خانم دباغ مدت زیادی هم اتاق بودیم و آموزش مسلحانه می دیدیم."

از اون طرف لطف الله میثمی (از انقلابیون عضو مجاهدین خلق) میگه: "همراهم برای عملیات بمب گذاری در اعتراض به کودتای 28 مرداد، خانم سیمین صالحی بود، که بهش می گفتم خواهر."

اصغر زاده هم میگه: "وقتی انتخابات انجمن دانشجویان بود، به یکی از دخترهامون گفتیم که به نفع خانم مریم عضدانلو (رجوی) کنار بکشه."

این اظهارات رو که گوش میدادم، یاد فیلم "ماجرای نیمروز" افتادم که در اونجا یک خانم جوان، عضو مجاهدین خلق بود و فعالیت های سازمانی علیه حکومت می کرد. اینکه قبل از انقلاب و اوایلش، این همه خانومها شدیدا سیاسی بودند برای من عجیبه. چون اخیرا فضای اینستاگرام طوری شده که هر پست سیاسی (چه به نفع حکومت چه علیه حکومت) باعث میشه آنفالو کنند. همه انگار یه جوری از سیاسیت متنفرند و می ترسند. درحالیکه قبلا، دختر خانومها به آقا پسرها آموزش نظامی می دادند و انقدر پایه برای همه نوع فعالیت سیاسی بودند!

............

پی نوشت: مصاحبه ی هادی غفاری خیلی جالب بود. یه جاش میگه که: مهندس موسوی یک بار در جلسه ی خصوصی به من گفت: اون روزی که با احمدی نژاد مناظره داشتم، دم در، احمدی نژاد به من گفت: صبر کن، الان یک چیزی از خانومت رو می کنم که آب خواهی شد! فکر کردم خدایا نکنه خانم من قبل از ازدواج با من با کسی ارتباط غیراخلاقی داشته؟... و دیدید که اون روز موسوی کم آورد ، چیز چیز میکرد. (احمدی نژاد فشار روانی ایجاد کرده بود).