امام خمینی، رهبر زمانه ی خود

فردا بیست و هشتمین سالروز درگذشت "امام خمینی"رهبر انقلاب ایران هست. سید روح الله موسویِ خمینی، رهبر منتخب اکثریت مردم بود. مردمی که در عصر پهلویِ سکولار میزیستند، اما با اختیار خود، غالبا به شدت مذهبی بودند. اون مردم، برای روحانیت احترام یا حتی تقدس قائل بود و حاضر بود که از جون و مالش برای روحانی دین بگذره. 

چه از رفتارهای انقلابی و شاید تندِ عصر خمینی خوشمون بیاد چه نیاد، مردم زمانه ی 57 تا 68 دقیقا چیزی رو می خواستند که رهبرشون می خواست. و جالب اینجاست که اون رهبر هم می گفت: "من به واسطه ی اینکه ملت قبولم دارند، تو دهن این دولت میزنم" و هیچ وقت نگفت به واسطه ی قدرتی که از جانب خدا دارم!

نمیگم صد در صد مردم، اما حداقل اون دسته از مردمی که پایبند به دین، نماز، روزه و مقدسات بودند، با صد در صد کلمات و رفتار امامشون موافق بودند، برای همین هم در هر خانواده ای ، حداقل یک شهید یا یک جانباز از دوران جنگ به یادگار مونده؛ و این میشه که با فوت اون رهبر، بزرگترین تشییع جنازه ی تاریخ رقم می خوره.

اما حالا چی؟ زمانه کاملا تغییر کرده و از کسانی که سال 57 انقلاب کردند فقط یک سوم باقی موندند و اکثریت جمعیت هم غیرمذهبی هستند. از افراد مذهبی و انقلابی هم خیلی ها نسبت به رفتار و عملکرد حکومت فعلی ابراز ندامت و انتقاد می کنند.

حالا سوال اینجاست که آیا رهبر فعلی ، رهبر زمانه ی خود هست یا نه؟ آیا اکثریتِ مردم عصر حاضر، با تمام گفتار و رفتار رهبری موافقند یا نه؟ طوری هست که اگر روزی رهبر فعلی از دنیا بره، این جمعیت انبوه برای تشییع جنازش بیان؟ آیا حداقل در میان هواداران فعلیش هم پس از مرگ محبوب باقی می مونه یا ممکنه نزدیکترین افراد و منصوبینش، تازه لب به انتقاد و افشاگری بزنند؟