اگر رئیسی پیروز شده بود...

خدا خیلی ما - طرفداران گشایش ، آزادی و اصلاحات - رو دوست داشت که رئیسی ، برنده ی انتخابات نشد، چون اگر رئیسی رئیس جمهور شده بود:

1_ ماجرای اعتراضات سال 88 کاملا تموم میشد و دیگه اون مردمی که به امید تغییر توی خیابونها اومدند و خواستار بهبود شرایط موجود بودند، باید از ایران می رفتند. فکر کن این همه فراخوان برای حضور تحریمی ها در این انتخابات و امید در نسل جوان و مشارکت بالایی که شکل گرفته بود، اگر از دلش مثل سال 88، رئیسی بیرون میومد، اون هم در شرایطی که دولت در دست اصلاح طلبان و مخالفان شورای نگهبان هست، دیگه هیچ ادعایی در مورد تقلب پذیرفته نمیشد و خود ما ها هم با تمام افسردگی، نتیجه رو می پذیرفتیم.

حکومتی که از سال 88 دائما معترضین رو "فتنه گر" می نامه و کاندیدای اونها رو حصر کرده، بعد از پیروزی رئیسی می تونست بگه: پس جمعیت شما کو؟ شماها که می گفتید سال 88 تقلب شده، مثلا حداکثر 15 میلیون جمعیت دارید. اون ادعایی هم که حامیان رهبری می گفتند: "مردم مناطق روستایی و محروم به احمدی نژاد رای دادند و شمال شهری های تهرانی و مرفه نشین ها به موسوی رای دادند" به اثبات میرسید. انقدر این حرف رو طی این 7-8 سال توی گوش هممون خونده بودند، که واقعا ماها باورمون شده بود که به خاطر سیب زمینی و پول نقدی ، یک عده ی زیادی از مردم شهرستان و روستا طرفدار احمدی نژاد هستند و در این انتخابات هم به همین خاطر می ترسیدیم. اما این انتخابات ثابت کرد که ادعای معترضین صحیح بود و اگر انتخابات سال 88 سالم برگزار شده بود، پس طبعا رئیسی هم که پیشنهاد 3 برابر کردن یارانه ها رو داده بود، الان باید 30 میلیون رای میاورد!

2_ بلافاصله بعد از پیروزی - یعنی همین هفته ای که ما خیالمون راحته - شروع می کردند به دستگیر کردن همه ی فعالین اصلاح طلب. خاتمی رو حصر می کردند، موسوی و کروبی رو اعدام می کردند، نماینده های شجاع مجلس مثل مطهری و صادقی رو زندانی می کردند. دانشجویان فعال در ستادهای روحانی و همه ی کسانی که عکس پروفایلشون رو "با روحانی تا 1400" گذاشته بودند، دستگیر می کردند. دیگه همه ی ماها رو با انگشت نشون میدادند و به هممون هر روز توهین می کردند و فحش میدادند. کاملا خلافت اسلامی مثل داعش برقرار میشد، به طوری که هر کسی کوچکترین نظری برخلاف نظر رهبری میگفت، وصلش می کردند به فتنه ی آمریکایی و پدرش رو در میاوردند. از جمله خود روحانی و ظریف رو به جرم خیانت و رابطه با آمریکا، محاکمه می کردند.

3_ دختران شل حجاب و غیر چادری رو بیشتر از گذشته اذیت می کردند و تعداد گشت ارشاد و موتور سوارهای عربده کش لباس شخصی، ده ها برابر میشد. به همه ی دختر و پسرهای تیپ امروزی، میگفتند غرب زده و کافر و کسی حق نفس کشیدن نداشت. بنابراین سیل مهاجرت از طرف نخبگان، خوانندگان و هنرمندان آغاز میشد و به بدنه ی جامعه کشیده میشد.

این ها تخیلات نیست، وقتی من روز 22 خرداد 88، شامگاه به جلوی وزارت کشور رفتم و دیدم موتور سوار های ریشو که کاملا معلوم بود امنیتی هستند، چطوری با مشت گره کرده و خوشحالی از پیروزی احمدی نژاد، شروع به فحاشی به خاتمی و هاشمی می کردند و بعدش اون مصیبت و بلا رو سر مردم عادی آوردند، مطمئنم که با پیروزی رئیسی، فاجعه شدیدتر از 88 میشد.

نکته: تفاوت اساسی انتخابات سال 96 با انتخابات سال 88 در آماری هست که ارائه شده. اگر وزارت کشور دولت روحانی هم آماری رو ارائه میداد که از توش تحقیر طرف مقابل و آراء غیرقابل باور بیرون میومد، ادعای تقلب از طرف رئیسی و حزب الهی ها قابل تأمل بود. هیچ وقت ما نگفتیم روحانی 30 میلیون و رئیسی 10 میلیون رای داشته که یکدفعه حامیان رئیسی با دیدن اجتماعاتشون در مصلی و اصفهان و غیره، شوکه بشن! از اون طرف هیچ وقت رای یکی مثل میرسلیم، 20 هزار تا اعلام نشد! اما در سال 88، نه فقط 13 میلیون رای برای اون موجی که قبل از انتخابات ایجاد شده بود، بسیار عجیب و شوکه کننده بود، بلکه حتی رای کروبی که 200 هزارتا بود و رای محسن رضایی که 600 هزار تا بود هم توهین آمیز بود. در اون انتخابات هر سه نامزد غیر پیروز شکایت کردند، ولی در این انتخابات فقط یک نامزد ادعای تخلف کرد. 

وقتی ما پیروز شدیم، دنبال تحقیر و توهین حزب الهی ها نبودیم و در میدان ولیعصر، جشن پیروزی نگرفتیم و به طرف مقابل "خس و خاشاک" و "بزغاله و گوساله" نگفتیم! کسی رو نه اذیت کردیم نه دستگیر و چادری ها و حزب الهی ها رو با انگشت نشون ندادیم.

...............

پ.ن: بالاخره کلیپ کامل دیسکوی خیابانی حامیان رئیسی رو به همراه دی جی خانم و آقا پیدا کردم: اینجا