چقدر ساده ایم ما

خوبه که هنوز کسایی باشن که به شب قدر اعتقاد داشته باشن. من الان چهار پنج سال بیشتره که شب قدر و غیرقدر برام فرقی نمی کنه. اگرچه به خاطر اومدنِ ماه رمضون در تابستون، نه فقط این سه شب، که الان چهار پنج ساله که کل شبهای ماه رمضون رو بیدارم و احیا میگیرم!

چقدر من ساده بودم که از نوجوونی، شب قدر رو یک شب خیلی ویژه می دونستم و اوایل جوونی، همش توی این شب قدر با تضرع و ناله ی درونی، از خدا می خواستم که به من زودتر یک همسر بده تا پاک بمونم و از زجر تنهایی نجات پیدا کنم. میگفتم: دیگه اگر با این اشک هایی که من میریزم و این همه خلوص و پاکیم، خدا صدامو نشنونه، کِی قراره بشنوه؟

کدوم خدا؟ کدوم همسر؟

هیچکدوم از قواعد این دنیا، مافوق طبیعت نیست. هیچ معجزه و قدرت ماورائی کاری برای یک آدم معتقد نمی کنه. حالا شب 19 و 21 و 23 ماه رمضون، یک ساعت جوشن کبیر بخون و قرآن به سر بگیر و اشک بریز! حتما هم گناهانت برطرف میشه! حتما هم تقدیرت فقط در این شب رقم می خوره! 

چقدر ساده ایم ما که فکر می کنیم واقعا این شبها خبریه! منی که یک عمری شبهای قدر رو احیا گرفتم، با اطمینان میگم که خبری نیست! همه سرِ کار هستند... البته خوبه که همچنان سرِ کار باشند، بالاخره دعا و مناجات و امید به خدا، بهتر از کار خلاف کردنه. ولی به خودمون الکی امید ندیم، واقعا خدا هیچ کاری برای هیچ بشری تا حالا نکرده.

من واقعا هیچ تاثیری از خدا رو در زندگیم نمی بینم. چه اون موقع که نماز اول وقتم رو توی مسجد به جماعت میخوندم و شبهای جمعه با دعای کمیل اشک میریختم و ایام محرم، زیارت عاشورا می خوندم، چه حالا که مدتی هست که جز نمازِ رفع تکلیقی و روزه ی زوری، کاری به خدا ندارم.

............

پ.ن: هر کی هم بهم بگه: "این اعمال رو انجام بده"یا "این دعا رو بخون تا زودتر حاجت بگیری"، میخوام بگیرم خفه ش کنم! بگم: غلط کردی، تو خودت چقدر با این دعا حاجت گرفتی که به بقیه هم میگی بخونن؟ یعنی حرصم میگیره که مادر من بلند میشه میره مسجد برای احیا، ولی نمی فهمه اینطرف داستان پسرش داره از نبودِ زن، چقدر زجر میکشه و به گناه می افته! (البته اگر واقعا اسمش گناه باشه!) بعد هم میگن: چون رابطت با خدا خوب نیست، حاجت نمیگیری! عجب!