دو ضرر بزرگِ حکومت درمورد حصر

اینکه دیروز آقای صادق لاریجانی (رئیس قوه ی قضائیه) با شدت و تندی، در مورد رفع حصر حرف میزنه و به رئیس جمهور میگه: "تو چه کاره ای که می خوای حصر رو بشکنی؟" یک اشتباه استراتژیک و به ضرر خود حکومت و رهبریه:

1_ تا قبل از این، وقتی حرف از رفع حصر میشد، اصولگرایان می گفتند خود روحانی به عنوان عضو شورای عالی امنیت حصر رو امضا کرده و خودش با حصر موافق هست و نمی خواد برای خودش رقیب بتراشه! حالا نادرستی حرفشون به اثبات رسید و نشون داد که روحانی مخالف حصر هست و داره یه کارایی می کنه که آقایون رو به واکنش وادار کرده. در نتیجه، هواداران جنبش سبز که به روحانی رای دادند، از رایشون پشیمون نمیشن و محبوبیت روحانی بالاتر از قبل میره و از اون طرف منفوریت جناح حاکم بیشتر میشه. از این به بعد هر بلایی سر میرحسین و کروبی بیاد ، کسی روحانی رو مقصر نمی دونه و همه می فهمن که خود این آقایون نذاشتند روحانی کاری انجام بده.

2_ جناح حاکم خیال می کنه که اگر موسوی و کروبی رو آزاد کنه، مخالفین رهبری جون تازه ای می گیرند و شروع به تضعیف حکومت می کنند. درحالیکه دقیقا از وقتی موسوی و کروبی حصر شدند، مخالفین در هر مراسمی که امکان حضور داشتند مثل تشییع جنازه هاشمی و جشن پیروزی انتخابات و روز دانشجو یا سخنرانی های روحانی، دائما شعار "یاحسین، میرحسین" و "حصر باید بشکنه" سر دادند. فکر کن 8 سال از ماجرای 88 میگذره ولی به دلیل در حصر بودن نامزدهای اون انتخابات، هنوز اعتراضات زنده ست. بنابراین مادامی که موسوی و کروبی در حصر هستند، یک آتشی زیر خاکستر هست و به محض فوت یکی از اینها، آتش فوران می کنه. درحالیکه اگر موسوی و کروبی آزاد شده بودند، انقدری مورد توجه قرار نمی گرفتند و شاید حتی به مرور زمان و با انجام انتخابات های مختلف، به فراموشی سپرده می شدند.

نکته: اشتباه دیگه ی جناح حاکم، ممنوع التصویری و حصر نیمه رسمی سید محمد خاتمی هست. دقیقا از وقتی خاتمی محدود شده، محبوبیتش به طرز شگفت انگیزی بین مردم بالا رفته. شاید اگر خاتمی ممنوع از همه چیز نمیشد، دیگه یک پیام ویدئوییش در اینترنت انقدر مخاطب پیدا نمی کرد و تاثیرش این نبود که مردم فقط به خاطر لبیک به خاتمی، به تمام یک لیستِ گمنام رای بدن. آیا هنوز احمق ها در حال مشاوره دادن به سران حکومت هستند و مثل دیدار رئیسی و تتلو، برای خودشون هزینه درست می کنند، یا سعی می کنند عاقلانه به رفع حصرِ بدون سر و صدا، فکر کنند؟!

...........

پ.ن: به نظر من علت اینکه در سال 92 و انتخابات اخیر، تقلب یا کودتایی صورت نگرفت، هزینه ای بود که حاکمیت از حضور و راهپیمایی های اعتراضی مردم داد. فی الواقع، ایستادگی میرحسین و نفس حضور و اعتراض مردم که برای ساکت کردنش به سرکوب و خشونت رو آوردند، هزینه ی بسیار سنگینی به جا گذاشت که حتی در بین نیروهای خود نظام هم منتقدین جدی پیدا کرد. برای همین نمی خواستند دوباره کشور دچار آشوب و فتنه ی دیگه ای(به قول خودشون) بشه و آبروشون در رسانه های دنیا بره. آیا همچنان می خوان بر آتش اعتراضات 88 بدمن و یا با رفع حصر، این داستان رو تموم کنن؟ فعلا که رفتار عاقلانه ای نمی بینیم.