مداحی، آسون ترین شغل دنیا

شغل مداحی، تنها شغلی در دنیاست که هیچی نمیخواد. نه سواد میخواد ، نه تجربه میخواد، نه حتی صدای خوب. فقط کافیه یه بلندگو بگیری دستت و اعتماد به نفس داشته باشی و هر چی بلدی یخونی! ملت هم الکی برات بالا و پایین می پرن.

پسرخاله ی من که 36 سالشه و تا پنجم ابتدایی سواد داره، مدتهاست که مداحی میکنه. اما اگه بری توی هیأتش، می بینی دری وری میخونه. «حسین عین الله، حسین روح الله، حسین یدالله، حسین اُذن الله...»

حالا اگه ازش بپرسی : "اُذن" به فارسی یعنی چی؟ عمرا اگه بتونه معنیشو بگه! اذن الله یعنی گوش خدا!! حسین گوش خداست!! حسین دست و پا و دهن و ابرو و چشم و فلان خداست!! آخه این چرت و پرتا چیه؟ بعدم با صدای کلفت و اربده ، حوسین حوسین گفتن.

جالب اینجاست که اکثر مداح ها برای اینکه صداشون کلفت تر بشه، یا تریاک مصرف میکنن یا اهل دود و دم هستند. اکثرا سواد دانشگاه که نه، سواد مربوط به همین حوزه ی عاشورا و دین هم ندارند، علاوه براین، چون به شهرت میرسند، خیلی از دخترها عاشق این افراد میشن و با روابط و دوستی هایی که ایجاد میشه، خود به خود مشکلات اخلاقی پیدا می کنند. 

با این حال، مداح ها درآمد خیلی بالایی دارن!! بعضی هاشون فقط این ده شب، 200-300 میلیون درمیارن و کل بار زندگیشون رو می بندن!  فقط چون توی ایران دیسکو وجود نداره، یه عده جوون، توی هیات این آدما انرژیشون رو تخلیه می کنن. 

اکثر سن کسایی که سراغ هیات های معروف میرن، زیر 25 سال هستند و یادم میاد که من خودم از سن راهنمایی عاشق محمود کریمی بودم، چون فقط با موسیقی مداحیش حال می کردم. انگار یک رقابتی بین بچه های اون سنی ، در علاقمندی به فلان مداح معروف هست. بعدا که آدم بزرگتر میشه، متوجه میشه همه ی اینا دکّون و کاسبیه.