آینده ی خطرناک حسن روحانی

دیروز حسن روحانی فهرست کابینه رو به مجلس معرفی کرد. واکنش عمومی به این فهرست به شدت منفی و به ضرر روحانی بود. از همین حالا اکثر رای دهندگان به روحانی، احساس ناامیدی و سرخوردگی پیدا کردند، چرا که نه وزارت خونه های مهم (مثل کشور و ارتباطات و آموزش و پرورش) دست نیروهای اصلاح طلب و روشنفکر افتاده و نه از حضور زنان در کابینه خبری هست. 

این یک پیام توئیتری در همین زمینه ست: «روحانی گفته بود رای بیشتری بدین تا با قدرت بیشتری پیگیر مطالبات باشم. با رای کمتر از 51 درصد دور قبل و مجلس مخالف، لیست بهتری معرفی کرده بود» 

روحانی می خواسته دل ارکان حکومت و رهبری رو به دست بیاره و ماهم می دونیم اگر تحت فشار نبود، کابینه ی بهتری معرفی می کرد. اما این رو هم می دونیم که روحانی 24 میلیون رای داشت و نیاز به این همه عقب نشینی نبود. این اشتباه بسیار بزرگ و استراتژیک روحانی هست که یکدفعه بیخیال مطالبات رای دهندگانش بشه و به مطالبات جناح محافظه کار تن بده. چون اساسا هیچ وقت رهبری و نهادهای نظامی و امنیتی، دلشون با روحانی صاف نمیشه و اگر روحانی دستشو تا آرنج توی عسل بکنه و بذاره توی حلق این جناح، بازهم مخالف و طلبکار هستند.

اما روحانی با وسط ایستادن به اسم اعتدال، در واقع نه تنها محبوب جناح اصولگرا نمیشه، که منفور 24 میلیون و اصلاح طلبان هم میشه. اگر سید محمد خاتمی منفور جناح حاکم بود، اما هیچ وقت رای حامیانش رو از دست نداد، اما با این همه محبوبیت مردمی، بعد از ریاست جمهوریش ممنوع التصویر و حصر نیمه رسمی شد. محمود احمدی نژاد هم که "نظرش نزدیک به نظر آقا بود" مطرود و رد صلاحیت شد. با این اوصاف اگر رهبری فعلی تا 4 سال دیگه در قید حیات باشه، روحانی پس از ریاست جمهوریش شرایطی به مراتب بدتر از خاتمی و احمدی نژاد خواهد داشت.

به نظر من هر چقدر که رئیس جمهور، در مقابل خواسته های جناح حاکم کوتاه بیاد، اونها رو برای تحت فشار گذاشتن قوی تر و پر رو تر میکنه و ممکنه حتی کار رو به عزل زودهنگام روحانی بکشونن. روحانی با دست خودش، در حال حذف خودش هست و مشاوران بیخودی مثل حسام آشنا و سیدرضا اکرمی هم در این به سقوط انداختنش موثرند.